Οκ… πέρασε πολύς καιρός από το τελευταίο post αλλά συνεπής στο θέμα θα συνεχίσω τον συλλογισμό μου.
Πολλά έχουν συμβεί από τον Δεκέμβρη αλλά για να πω την αλήθεια δεν νομίζω ότι άλλαξα γνώμη για κάποια από τις πολιτικές δυνάμεις που σήμερα είναι στο προσκήνιο. Κάτι σαν το “Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν.”
Βλέποντας λοιπόν και τις τελευταίες δημοσκοπήσεις τόσο περισσότερο καταλήγω στην αρχική μου σκέψη. Δηλαδή, καμία αυτοδυναμία σε κανένα κόμμα όσο και καλό να φαίνεται αυτό που υπόσχετε.
Δεδομένο πρώτο: Κανένας δεν υλοποιεί στο έπακρο αυτά που υπόσχεται.
Δεδομένο δεύτερο: Πότε είδατε τελευταία φορά να δουλεύει σωστά η δημοκρατία (πέρα από κομματικές γραμμές) σε αυτή τη χώρα? Πότε ήταν η τελευταία φορά που ακούσατε έναν να πηγαίνει κόντρα στην κομματική γραμμή και να μην ανασκευάζει ή να μην εκδιώκεται.
Εφόσον οποιοσδήποτε παίρνει τα κλειδιά της εξουσίας στρογγυλοκάθεται στο θρόνο και με την κομματική γραμμή δεν λέει να σηκωθεί παρά μόνο αν βρεθούν αρκετοί με κότσια να πάνε κόντρα σε κάποιο στραβοπάτημα, τότε μία είναι η λύση. Να τον ξεβολέψουμε από τον θρόνο. Να του βάλεις και έναν ακόμα συγκάτοικο που αν τυχόν ψυλλιαστεί μπαγαποντιά, ρεμούλα, κομπίνα, σκάνδαλο κτλ. να την κάνει και να τον αφήσει στα κρύα του λουτρού. Θα φάει λοιπόν την έξωση και όπως έστρωσε ας κοιμηθεί. Ο συγκάτοικος δηλαδή θα είναι η ασφαλιστική δικλείδα ώστε σε περίπτωση που ο κύριος ένοικος αρχίζει να βρομίζει το διαμέρισμα να τον δώσει στην ψύχρα στον ιδιοκτήτη … δηλαδή εμάς τον λαό.
θα φάει μια έξωση λοιπόν ο πρώτος μεγάλος ένοικος μετά από Χ χρόνο… αλλά εδώ είναι το μεγάλο μυστικό. Την δεύτερη φορά θα ξαναβάλουμε ένα μικρό μαρτυριάρη συγκάτοικο (όχι απαραίτητα τον ίδιο). Ξανά τα ίδια??? Πάλι από την αρχή… και ούτω καθ’ εξής μέχρι οι μεγάλοι ένοικοι να συμμορφωθούν και να μην κάνουν του κεφαλιού τους. ΜΟΝΟ με αυτό τον τρόπο θα ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΤΟΥΝ να ακούνε προσεκτικά τον ιδιοκτήτη.
Στην σκληρή λοιπόν πραγματικότητα… ποιος θα είναι αυτός ο 2ος μικρός ένοικος? Προσωπικά πιστεύω πως δεν έχει ιδιαίτερη σημασία το όνομα αυτού, αλλά η ποιότητά του και η δίψα του για εξουσία. Θα πρέπει να είναι ο λιγότερο διψασμένος από όλους. Τόσο που να μπορεί να τα ρισκάρει όλα και να μαρτυρήσει τον μεγάλο ένοικο. Τέτοιος που να μπορεί να ακούει τον ιδιοκτήτη και να περνάει τα μηνύματα σωστά στον μεγάλο ένοικο. Ένας καλός ενδιάμεσος δηλαδή που θα μπορεί να την κάνει όποτε ψυλλιαστεί την παραμικρή λαδιά.
Ο δρόμος λοιπόν για μία τέτοια ιστορία είναι να δώσουμε στους μεγάλους ενοίκους όσο το δυνατό περισσότερες υποψηφιότητες για μικρούς συγκάτοικους. Όσο περισσότερα κόμματα στην βουλή δηλαδή. Να στριμώξουμε όσο το δυνατό περισσότερους εκεί μέσα και να τους ΑΝΑΓΚΑΣΟΥΜΕ να βρούνε την λύση που θέλουμε.
Όμως, ΠΡΟΣΟΧΗ! για να πετύχει το κόλπο θέλει επιμονή και υπομονή. Σίγουρα 2 ίσως 3 ακόμα και 4 και 5 εκλογικές αναμετρήσεις. Δεν ξέρω. Θα δείξει. Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι εύκολα και πόσο μάλλον ομάδες ανθρώπων που παλεύουν για εξουσία αλλά με αυτόν τον τρόπο το “ο φόβος φυλάει τα έρμα” αργά η γρήγορα ελπίζω να τους ΑΝΑΓΚΑΣΕΙ να αλλάξουν. Μέχρι τότε είπαμε… υπομονή και ΑΝΑΓΚΑΣΤΕ τους να μάθουν να συγκατοικούν.
Για να περάσω από την θεωρία στην πράξη δείτε και 3 συνδέσμους μικρών κομμάτων που έτυχε να ακούσω τελευταία.
- Οι οικολόγοι πράσινοι που φαίνεται να έχουν φτιάξει ένα αρκετά καλό ποσοστό στις δημοσκοπήσεις τελευταία.
- Η δράση που ακούστηκε λόγω των ατόμων που μάζεψε μέσα και προέρχονται από διάφορους χώρους με απόψεις αρκετά κοντά στην κοινή λογική.
- Και τέλος οι δημοκρατικοί που με κάποιο τρόπο έχουν καταφέρει να κάνουν πολύ καλό targeted marketing (έχω δει πολλά bannerakia τους τελευταία) σε facebook και emails (αν και δεν πολύ μου αρέσει ο τρόπος προώθησης).
Περιμένω σχόλια με άλλους συνδέσμους αλλά και καλό κουράγιο.
Δεν θα μας τρελάνουνε 300 άτομα μια ολόκληρη χώρα!!! Έχουμε την δύναμη να τους τρελάνουμε εμείς!!! Αρκεί να την χρησιμοποιήσουμε και να επιμείνουμε!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου