Ο Λαός των Οικολόγων Πράσινων και τα… πράσινα άλογα!

Κάνοντας zapping χθες την ώρα των ειδήσεων πέτυχα τον κ. Καρατζαφέρη να δίνει συνέντευξη στον κ. Χατζηνικολάου και συγκεκριμένα την ώρα που σχολίαζε την “έκπληξη” με βάση της δημοσκοπήσεις των Οικολόγων Πράσινων. Έλεγε λοιπόν κάποια από τα γνωστά “επιχειρήματα” ότι δεν είναι γνωστές οι θέσεις τους και κρύβονται πίσω από την οικολογία και ότι ο κ. Τρεμόπουλος πρότεινε να ονομάσουν οδό στην Θεσσαλονίκη Κεμάλ Ατατούρκ και άλλα τέτοια παρόμοια. Σήμερα τη σκυτάλη πήρε ο κ. Ψωμιάδης με παρόμοια σχόλια για ανθέλληνες και “βρώμικες σακούλες” στην εξωτερική πολιτική της πατρίδας. (Τι ποιητικός λόγος!!!)

Προς στιγμήν τρόμαξα!!! Λέω …ΑΜΑΝ!!! Ήρθαν οι κατάσκοποι των τούρκων να μας φάνε και δεν έχουμε πάρει χαμπάρι. Αλλά μετά ξανασκέφτομαι και βλέπω ξανά την εικόνα. Βασική αρχή στην επιστήμη της πληροφορίας είναι ο έλεγχος των πηγών. Η διαστροφή λοιπόν του επαγγέλματος με βάζει σε σκέψεις. Ποιά είναι η πηγή των πληροφοριών? Ο κ. Καρατζαφέρης, ο κ. Ψωμιάδης και ο κ. Παπαθεμελής (τελευταίος και καταϊδρωμένος ακολουθεί και αυτός τα γνωστά σχόλια). Είναι αντικειμενική? Έχει κάποιο όφελος από τον έλεγχο στην πληροφορία που μου πλασάρει? χμμμμ… μάλλον ναι… οι οικολόγοι έχουν φάει ποσοστά από όλους είναι κάτι καινούριο και άφθαρτο άρα αποτελεί κίνδυνο για το ΛΑΟΣ και για όλους τους υπόλοιπους. Άρα? Ίσως να μην μου τα λέει όλα… η “πηγή”. Εκτός των άλλων γιατί άραγε όλοι οι συγκεκριμένοι κύριοι - πηγές βρίσκονται πολύ κοντά ιδεολογικά?

Δεν χρειάστηκε λοιπόν να ψάξω πολύ. Στο site των οικολόγων μπορείς να δεις αν οι άνθρωποι έχουν θέσεις ή απλά θέλουν να κάνουν τις πόλεις δάση? Τελικά φαίνεται πώς όχι μόνο θέσεις έχουν αλλά και σε όλα τα ζητήματα!!! Γιατί δεν ακούγονται και δεν παρουσιάζονται στην TV ή σε άλλα ΜΜΕ είναι άλλο θέμα. (Δευτέρα βράδυ πάνω που ο Καφετζόπουλος ήταν έτοιμος να πεί κάποιες θέσεις για κάποια ζητήματα που ρώτησε κάποιος στην εκπομπή του Πρετεντέρη έπεσαν διαφημίσεις και με το που γύρισαν τελείωσε η εκπομπή!!!). Εκεί (στο forum του site) επίσης μπορεί να διαβάσει κάποιος και την ανακοίνωση τους για το θέμα του δρόμου και την ονομασία Κεμάλ Ατατούρκ όπου έμαθα πως υπήρχε δρόμος με αυτό το όνομα μέχρι το 55. Ο ίδιος μάλιστα ο Βενιζέλος (όχι ο σημερινός… ο παλιός… αυτός του αεροδρομίου) είχε προτείνει τον Ατατούρκ για νόμπελ ειρήνης. Αν είναι δυνατόν!!! Είδες τι βρίσκει κανείς αν ψάξει λίγο? Εκεί λοιπόν αναπτύσσουν ολόκληρο το σκεπτικό της πρότασής τους και μπορείτε να το διαβάσετε και να το κρίνετε μόνοι σας. Εγώ το δίαβσα και έβγαλα τα δικά μου συμπεράσματα αλλά δεν θα σας τα πω.

Φαντάζομαι πως αντίστοιχα σκεπτικά υπάρχουν και πίσω από τα άλλα “επιχειρήματα” του κ. Καρατζαφέρη και λοιπών και δεν έχουμε παρά να ψάξουμε να τα βρούμε και να τα κρίνουμε. Πάντως, ακούγοντας μόνο μια πρόταση από ένα κείμενο μίας σελίδας μπορείς πολύ εύκολα να βγάλεις λάθος συμπεράσματα. Πόσο μάλλον να παρουσιάσεις όπως θέλεις ολόκληρο το κείμενο. Εξ άλλου, αν ακούς την μία μόνο πλευρά ξέρεις μόνο την μισή αλήθεια (το απόφθεγμα είναι αλλουνού αλλά δεν θυμάμαι ποιανού).

Είναι συνήθης πρακτική όλων των κομμάτων σε αυτόν τον “πόλεμο” νά παρουσιάζουν όπως θέλουν τις προτάσεις των άλλων χωρίς το αντίστοιχο σκεπτικό. ΓΙΑΤΙ άραγε? Πρώτον γιατί έτσι δεν λες τις δικές σου προτάσεις (που ειδικά όταν ανήκεις στον χώρο που εκπροσωπούν οι κύριοι ξέρεις ότι μπορεί να φανερώσει πράγματα που δεν θες να φαίνονται) και δεύτερον γιατί με την παραποίηση μπορείς να επενδύσεις πάνω στην ξενοφοβία, στην δήθεν ξενόφερτη τρομοκρατία και με λίγη δόση πατριδοκαπηλίας σερβίρεις το τέλειο μενού και μαζεύεις κατευθείαν αυτόν που θέλεις στην κάλπη.

Αν λοιπόν ξανακούσετε πολιτική άποψη του Α κόμματος από το Β… ξαναδείτε την! Ρωτήστε και τον Β. Ίσως τελικά τα φαινόμενα να απατούν! Και πάνω από όλα ζητήστε από τον Α να σας πει την δικιά του άποψη και να αφήσει τον σχολιασμό των υπολοίπων κατά μέρος.

Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα?

Η παραπάνω ερώτηση είναι με βάση τα “έγκυρα” δελτία ειδήσεων το πρώτο θέμα! Αλλά το μόνο που πραγματικά μπορώ να κάνω ακούγοντας τα σχετικά ρεπορτάζ και τους πολιτικούς να σχολιάζουν βασισμένοι στην ατάκα, είναι να γελάω μέχρι δακρύων.

Είναι σαν να βλέπεις ρεπορτάζ στις ειδήσεις για τον ηλίθιο και τον πανηλίθιο, το ότι είπε ο ένας τον άλλον ηλίθιο και ότι ο ηλίθιος προσπαθεί να το παίξει σοβαρός και φωνάζει… “πάρτο πίσω ρε”. Και σαν να μη φτάνει αυτό, έχεις και τους κομπάρσους που κάθονται τριγύρω και γελάνε και σχολιάζουν “δείτε τους ηλίθιους που μαλώνουν”.

Πείτε μου τώρα εσείς αν αυτό το ρεπορτάζ είναι σοβαρότερο από το στρινγκ στις παραλίες που μας δείχνει το STAR? Προσωπικά βρίσκω την Πετρούλα άκρως σοβαρή και έγκυρη σε σχέση με τα παραπάνω.

Άρα το θέμα είναι άλλο. Όταν αφιερώνεις 10 ολόκληρα λεπτά ασχολούμενος με το “είσαι βάρβαρος” - “παρτο πίσω” και προφανώς τους σχετικούς πολιτικούς “διαλόγους” (ή για να το πούμε καλύτερα παράλληλων επικαλυπτόμενων μονολόγων) πάλι σε αυτό το θέμα, το ερώτημα παίρνει πλέον άλλη διάσταση.

Ειδήσεις ή ανέκδοτα?

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ή ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑ?

Στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα (μέρος 2ο)

Οκ… πέρασε πολύς καιρός από το τελευταίο post αλλά συνεπής στο θέμα θα συνεχίσω τον συλλογισμό μου.

Πολλά έχουν συμβεί από τον Δεκέμβρη αλλά για να πω την αλήθεια δεν νομίζω ότι άλλαξα γνώμη για κάποια από τις πολιτικές δυνάμεις που σήμερα είναι στο προσκήνιο. Κάτι σαν το “Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν.”

Βλέποντας λοιπόν και τις τελευταίες δημοσκοπήσεις τόσο περισσότερο καταλήγω στην αρχική μου σκέψη. Δηλαδή, καμία αυτοδυναμία σε κανένα κόμμα όσο και καλό να φαίνεται αυτό που υπόσχετε.

Δεδομένο πρώτο: Κανένας δεν υλοποιεί στο έπακρο αυτά που υπόσχεται.

Δεδομένο δεύτερο: Πότε είδατε τελευταία φορά να δουλεύει σωστά η δημοκρατία (πέρα από κομματικές γραμμές) σε αυτή τη χώρα? Πότε ήταν η τελευταία φορά που ακούσατε έναν να πηγαίνει κόντρα στην κομματική γραμμή και να μην ανασκευάζει ή να μην εκδιώκεται.

Εφόσον οποιοσδήποτε παίρνει τα κλειδιά της εξουσίας στρογγυλοκάθεται στο θρόνο και με την κομματική γραμμή δεν λέει να σηκωθεί παρά μόνο αν βρεθούν αρκετοί με κότσια να πάνε κόντρα σε κάποιο στραβοπάτημα, τότε μία είναι η λύση. Να τον ξεβολέψουμε από τον θρόνο. Να του βάλεις και έναν ακόμα συγκάτοικο που αν τυχόν ψυλλιαστεί μπαγαποντιά, ρεμούλα, κομπίνα, σκάνδαλο κτλ. να την κάνει και να τον αφήσει στα κρύα του λουτρού. Θα φάει λοιπόν την έξωση και όπως έστρωσε ας κοιμηθεί. Ο συγκάτοικος δηλαδή θα είναι η ασφαλιστική δικλείδα ώστε σε περίπτωση που ο κύριος ένοικος αρχίζει να βρομίζει το διαμέρισμα να τον δώσει στην ψύχρα στον ιδιοκτήτη … δηλαδή εμάς τον λαό.

θα φάει μια έξωση λοιπόν ο πρώτος μεγάλος ένοικος μετά από Χ χρόνο… αλλά εδώ είναι το μεγάλο μυστικό. Την δεύτερη φορά θα ξαναβάλουμε ένα μικρό μαρτυριάρη συγκάτοικο (όχι απαραίτητα τον ίδιο). Ξανά τα ίδια??? Πάλι από την αρχή… και ούτω καθ’ εξής μέχρι οι μεγάλοι ένοικοι να συμμορφωθούν και να μην κάνουν του κεφαλιού τους. ΜΟΝΟ με αυτό τον τρόπο θα ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΤΟΥΝ να ακούνε προσεκτικά τον ιδιοκτήτη.

Στην σκληρή λοιπόν πραγματικότητα… ποιος θα είναι αυτός ο 2ος μικρός ένοικος? Προσωπικά πιστεύω πως δεν έχει ιδιαίτερη σημασία το όνομα αυτού, αλλά η ποιότητά του και η δίψα του για εξουσία. Θα πρέπει να είναι ο λιγότερο διψασμένος από όλους. Τόσο που να μπορεί να τα ρισκάρει όλα και να μαρτυρήσει τον μεγάλο ένοικο. Τέτοιος που να μπορεί να ακούει τον ιδιοκτήτη και να περνάει τα μηνύματα σωστά στον μεγάλο ένοικο. Ένας καλός ενδιάμεσος δηλαδή που θα μπορεί να την κάνει όποτε ψυλλιαστεί την παραμικρή λαδιά.

Ο δρόμος λοιπόν για μία τέτοια ιστορία είναι να δώσουμε στους μεγάλους ενοίκους όσο το δυνατό περισσότερες υποψηφιότητες για μικρούς συγκάτοικους. Όσο περισσότερα κόμματα στην βουλή δηλαδή. Να στριμώξουμε όσο το δυνατό περισσότερους εκεί μέσα και να τους ΑΝΑΓΚΑΣΟΥΜΕ να βρούνε την λύση που θέλουμε.

Όμως, ΠΡΟΣΟΧΗ! για να πετύχει το κόλπο θέλει επιμονή και υπομονή. Σίγουρα 2 ίσως 3 ακόμα και 4 και 5 εκλογικές αναμετρήσεις. Δεν ξέρω. Θα δείξει. Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι εύκολα και πόσο μάλλον ομάδες ανθρώπων που παλεύουν για εξουσία αλλά με αυτόν τον τρόπο το “ο φόβος φυλάει τα έρμα” αργά η γρήγορα ελπίζω να τους ΑΝΑΓΚΑΣΕΙ να αλλάξουν. Μέχρι τότε είπαμε… υπομονή και ΑΝΑΓΚΑΣΤΕ τους να μάθουν να συγκατοικούν.

Για να περάσω από την θεωρία στην πράξη δείτε και 3 συνδέσμους μικρών κομμάτων που έτυχε να ακούσω τελευταία.

1. Οι οικολόγοι πράσινοι που φαίνεται να έχουν φτιάξει ένα αρκετά καλό ποσοστό στις δημοσκοπήσεις τελευταία.
2. Η δράση που ακούστηκε λόγω των ατόμων που μάζεψε μέσα και προέρχονται από διάφορους χώρους με απόψεις αρκετά κοντά στην κοινή λογική.
3. Και τέλος οι δημοκρατικοί που με κάποιο τρόπο έχουν καταφέρει να κάνουν πολύ καλό targeted marketing (έχω δει πολλά bannerakia τους τελευταία) σε facebook και emails (αν και δεν πολύ μου αρέσει ο τρόπος προώθησης).

Περιμένω σχόλια με άλλους συνδέσμους αλλά και καλό κουράγιο.

Δεν θα μας τρελάνουνε 300 άτομα μια ολόκληρη χώρα!!! Έχουμε την δύναμη να τους τρελάνουμε εμείς!!! Αρκεί να την χρησιμοποιήσουμε και να επιμείνουμε!!!