Διάλογος να γίνεται...

Θα ξεκινήσω με μια ατάκα ενός φίλου σε ανύποπτο χρόνο πάνω σε μια συζήτηση μεταξύ σοβαρού και αστείου.

«Η δημοκρατία γεννήθηκε στην Ελλάδα και στην Ελλάδα πεθαίνει»

(Δεν ξέρω αν ήταν δικιά του έμπνευση ή τον έχει προλάβει κάποιος άλλος πριν, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα)

Ε λοιπόν αυτή η ατάκα στριφογυρίζει στο κεφάλι μου τις τελευταίες μέρες με όλα αυτά που γίνονται στο χώρο της παιδείας… και δυστυχώς επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο!!!

Είναι γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων πως η δημοκρατία έχει σαν θεμέλιο λίθο τον διάλογο. Διάλογος και δημοκρατία πάνε πακέτο!!! Όταν μιλάμε όμως για διάλογο εννοούμε διάλογο με επιχειρήματα και με καλή θέληση από όλες τις πλευρές να αποδεχτεί τυχόν λάθος απόψεις με ότι αυτό συνεπάγεται. Και εδώ έρχεται η φράση κλειδί που όλο και περισσότερο ακούγεται τελευταία «Προσχηματικός διάλογος». Με άλλα λόγια μονόλογος καμουφλαρισμένος ώστε να φαίνεται σαν διάλογος.
Σας θυμίζουν και εσάς κάτι?

Το παράδειγμα του διαλόγου για την παιδεία είναι χαρακτηριστικό. Από την μία ακούω εδώ και 2 χρόνια για τον διάλογο για την παιδεία για τον οποίο η κυβέρνηση (όποια παράταξη και να ήταν στην κυβέρνηση) θα παινευόταν. Από την άλλη υπάρχουν και αυτοί με για τον ένα ή τον άλλο λόγο λένε πως ο διάλογος ήταν προσχηματικός και γι αυτό αποχωρήσαν από αυτόν κ.τ.λ.

Λίγο πιο πάνω είπαμε πως ο σωστός διάλογος έχει επιχειρήματα και καλή θέληση από όλους τους συμμετέχοντες. Άρα ο καλύτερος τρόπος για αποδείξεις ότι ένας διάλογος είναι προσχηματικός είναι:
α) να προβάλεις τα επιχειρήματα και τις προτάσεις σου,
β) να ακούσεις τα επιχειρήματα και τις προτάσεις των υπολοίπων και
γ) να διαμορφώσεις εκ νέου προτάσεις και επιχειρήματα αποδεχόμενος τα αρχικά σου λάθη.

(Αυτά τα 3 στάδια μπορούν να επαναλαμβάνονται επ’ αόριστον αν μιλάμε για ένα διάλογο χωρίς σκοπό).

Αν τώρα εσύ παραδεχθείς τα λάθη σου και η απέναντι πλευρά πιστεύει πως έχει το αλάνθαστο του Πάπα και δεν αλλάξει τίποτα από τις αρχικές απόψεις και προτάσεις τότε έχεις όχι όλο το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να βροντοφωνάξεις για τον προσχηματικό διάλογο.

Δυστυχώς όμως στην περίπτωσή μας και μιλώ ειδικά για την πολιτική στην χώρα η αρχή είναι μια: Οτιδήποτε δεν προέρχεται από το κόμμα που υποστηρίζουμε πρέπει να είναι εξ’ ολοκλήρου λάθος και γι αυτό δε το δεχόμαστε με τίποτα. Δεν θα αντιτάξουμε τα δικά μας επιχειρήματα… δεν θα δεχτούμε τις δικές μας λάθος απόψεις και προτάσεις…. και προς θεού δεν πρόκειται ποτέ να τις αλλάξουμε!!!

Κάτι τέτοιο συμβαίνει και τώρα. Ήρθε το υπουργείο πριν 6 μήνες και έφερε μια πρόταση μετά από μακροχρόνιο όπως είπε διάλογο. Έταξε λοιπόν κάποια επιχειρήματα, κάποιες απόψεις και προτάσεις. Ζήτησε συμβουλές και απόψεις για να διορθώσει τα λάθη του. Κάποιοι τις είπαν… κάποιες ακούστηκαν… κάποιες μάλιστα έγιναν και αποδεκτές.

Από την πλειοψηφία αυτών όμως που φωνάζουν για τον προσχηματικό διάλογο το κυρίαρχο επιχείρημα - άποψη – πρόταση που άκουσα είναι «Πάρτε πίσω όλο τον νόμο γιατί δεν δεχόμαστε τίποτα» Μα είναι δυνατόν…!!! Όλα λάθος??? Όλα του νόμου στραβά??? Και εμείς??? Οι προτάσεις μας??? Όλες σωστές!!!

Μα ένα περίεργο πράγμα σε αυτή τη χώρα… (που γέννησε τη δημοκρατία) όλοι οι άλλοι έχουν άδικο και μόνο εμείς δίκιο. Εμείς μόνο κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια!!! Το αλάνθαστο του Πάπα... Αν δηλαδή ήμασταν καθολικοί ποιος Πολωνός και Γερμανός όλοι οι Έλληνες θα ήμασταν υποψήφιοι για το αξίωμα!!!

Επιστρέφω λοιπόν στην ατάκα… «Η δημοκρατία γεννήθηκε στην Ελλάδα και στην Ελλάδα πεθαίνει»

Τώρα που το ξανασκέφτομαι… μήπώς θα έπρεπε να την αλλάξουμε λίγο???

«Η δημοκρατία γεννήθηκε στην Ελλάδα και στην Ελλάδα τη δολοφονούμε καθημερινώς»