Θα ξεκινήσω με κάτι που θυμάμαι από την Ιστορία στο σχολείο. Στην δημοκρατία της Αθήνας κάποτε επί Περικλή (αν θυμάμαι καλά) κάθε πολίτης ήταν υποχρεωμένος να έχει άποψη για τα κοινά.
Και μετά από αυτήν την σύντομη ιστορική αναδρομή θα έρθω στο σήμερα. Τη Δευτέρα θα γίνει μι νέα συνέλευση των φοιτητών (τουλάχιστον για τη ΣΤΕΦ του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης που με αφορά). Παρακολουθώντας τα αποτελέσματα των προηγούμενων συνελεύσεων όμως αρχίζω να προβληματίζομαι με ένα φαινόμενο άσχετο με τα αποτελέσματα των συνελεύσεων. Βλέπω το σύνολο των φοιτητών που ψηφίζουν να κυμαίνεται γύρω στους 500 - 600 φοιτητές κάθε φορά. Με έναν πρόχειρο (και αρκετά αισιόδοξο) υπολογισμό όμως των φοιτητών όλης της ΣΤΕΦ έχω την εντύπωση πως ο αριθμός των φοιτητών της πρέπει να είναι κάπου 5000.
Εδώ ξεκινάει ο προβληματισμός…
Αν ψηφίζει μόνο το 1/10 του πληθυσμού τα άλλα 9/10 που στέκονται? Τι σκέπτονται? Για ένα τέτοιο μείζων θέμα το οποίο τους αφορά δεν έχουν άποψη? Κι αν έχουν γιατί δεν την λένε?
Υπάρχει λοιπόν ένα κομμάτι που θέλω να ελπίζω είναι μειοψηφία δεν ενδιαφέρονται, δεν έχουν άποψη και έχουν αποδεχτεί πως στη ζωή τους θα συμβαίνουν πράγματα που θα αποφασίζουν άλλοι για αυτούς χωρίς αυτούς. Γι αυτούς και ακόμα περισσότερο για το γεγονός ότι είναι νέοι που σκέπτονται έτσι ΛΥΠΑΜΑΙ.
Υπάρχουν όμως και ένα μεγάλο κομμάτι (θέλω να ελπίζω) ατόμων που ενώ ενδιαφέρονται και έχουν άποψη βρίσκουν διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες για να απέχουν. Θα εκθέσω μερικές:
• Γιατί να χάσω το χρόνο μου αφού ξέρω πως η άποψη μου δεν θα ακουστεί?
• Γιατί να χάσω το χρόνο μου ακούγοντας εκπροσώπους κολλημένους σε κομματικές γραμμές να τσακώνονται για θέματα άσχετα με αυτά μου μας καίνε?
• Είναι πολύ κουραστική η όλη διαδικασία. (Τόσες ώρες ορθοστασίας!!!)
• (Και τέλος μια δικαιολογία ειδικά για την περίσταση του ΤΕΙ…) Που να κατεβαίνω τώρα με τα λεωφορεία μέχρι το ΤΕΙ εφόσον δεν έχω μάθημα που να χρειάζεται να πάω?
Δε θα αναλύσω κάθε μια από της δικαιολογίες ξεχωριστά αλλά θα πω ένα πράγμα. Η δημοκρατία απαιτεί μικρές θυσίες από τον καθένα μας (σκέψη, ενασχόληση, ενημέρωση, συμμετοχή κ.τ.λ.). Και το να ακούσουνε άσχετους λόγους να δούνε κοκορομαχίες να κουραστούνε από τη ορθοστασία και να φάνε μερικές ώρες πήγαινε-έλα στο ΤΕΙ με τα λεωφορεία είναι οι ελάχιστες που μπορούν να κάνουν οι φοιτητές μας για να μη «Φοβούνται όλα αυτά που θα γίνουν γι αυτούς χωρίς αυτούς».
Και μόνο με αυτόν τον τρόπο η άποψη τους έχει την πιθανότητα να ακουστεί και… που ξέρουν ίσως και να υπερισχύσει?
Και μετά από αυτήν την σύντομη ιστορική αναδρομή θα έρθω στο σήμερα. Τη Δευτέρα θα γίνει μι νέα συνέλευση των φοιτητών (τουλάχιστον για τη ΣΤΕΦ του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης που με αφορά). Παρακολουθώντας τα αποτελέσματα των προηγούμενων συνελεύσεων όμως αρχίζω να προβληματίζομαι με ένα φαινόμενο άσχετο με τα αποτελέσματα των συνελεύσεων. Βλέπω το σύνολο των φοιτητών που ψηφίζουν να κυμαίνεται γύρω στους 500 - 600 φοιτητές κάθε φορά. Με έναν πρόχειρο (και αρκετά αισιόδοξο) υπολογισμό όμως των φοιτητών όλης της ΣΤΕΦ έχω την εντύπωση πως ο αριθμός των φοιτητών της πρέπει να είναι κάπου 5000.
Εδώ ξεκινάει ο προβληματισμός…
Αν ψηφίζει μόνο το 1/10 του πληθυσμού τα άλλα 9/10 που στέκονται? Τι σκέπτονται? Για ένα τέτοιο μείζων θέμα το οποίο τους αφορά δεν έχουν άποψη? Κι αν έχουν γιατί δεν την λένε?
Υπάρχει λοιπόν ένα κομμάτι που θέλω να ελπίζω είναι μειοψηφία δεν ενδιαφέρονται, δεν έχουν άποψη και έχουν αποδεχτεί πως στη ζωή τους θα συμβαίνουν πράγματα που θα αποφασίζουν άλλοι για αυτούς χωρίς αυτούς. Γι αυτούς και ακόμα περισσότερο για το γεγονός ότι είναι νέοι που σκέπτονται έτσι ΛΥΠΑΜΑΙ.
Υπάρχουν όμως και ένα μεγάλο κομμάτι (θέλω να ελπίζω) ατόμων που ενώ ενδιαφέρονται και έχουν άποψη βρίσκουν διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες για να απέχουν. Θα εκθέσω μερικές:
• Γιατί να χάσω το χρόνο μου αφού ξέρω πως η άποψη μου δεν θα ακουστεί?
• Γιατί να χάσω το χρόνο μου ακούγοντας εκπροσώπους κολλημένους σε κομματικές γραμμές να τσακώνονται για θέματα άσχετα με αυτά μου μας καίνε?
• Είναι πολύ κουραστική η όλη διαδικασία. (Τόσες ώρες ορθοστασίας!!!)
• (Και τέλος μια δικαιολογία ειδικά για την περίσταση του ΤΕΙ…) Που να κατεβαίνω τώρα με τα λεωφορεία μέχρι το ΤΕΙ εφόσον δεν έχω μάθημα που να χρειάζεται να πάω?
Δε θα αναλύσω κάθε μια από της δικαιολογίες ξεχωριστά αλλά θα πω ένα πράγμα. Η δημοκρατία απαιτεί μικρές θυσίες από τον καθένα μας (σκέψη, ενασχόληση, ενημέρωση, συμμετοχή κ.τ.λ.). Και το να ακούσουνε άσχετους λόγους να δούνε κοκορομαχίες να κουραστούνε από τη ορθοστασία και να φάνε μερικές ώρες πήγαινε-έλα στο ΤΕΙ με τα λεωφορεία είναι οι ελάχιστες που μπορούν να κάνουν οι φοιτητές μας για να μη «Φοβούνται όλα αυτά που θα γίνουν γι αυτούς χωρίς αυτούς».
Και μόνο με αυτόν τον τρόπο η άποψη τους έχει την πιθανότητα να ακουστεί και… που ξέρουν ίσως και να υπερισχύσει?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου