Ας γίνουμε όλοι... συμβασιούχοι.

Σήμερα διαβάσαμε και αυτό. Θα κοπούν λέει ο υφυπουργός στο άρθρο οι συμβασιούχοι σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ αναλόγως το πόσους καθηγητές έχει ένα τμήμα από την επόμενη χρονία. Δεν μπορώ να πω ότι δεν περίμενα να συμβεί κάτι τέτοιο απλά δεν το περίμενα αύριο... ίσως μετά από 1 χρόνο. Τότε θα ήταν αναπόφευκτη ροή των πραγμάτων τώρα όμως υπάρχουν κάποια θέματα που με βάση τη λογική δε βγαίνουν.

Για να γίνει για παράδειγμα αυτό στα ΤΕΙ θα πρέπει να γίνονται μισά μαθήματα κάθε εξάμηνο.Αυτό σημαίνει (λαμβάνοντας υπ όψη ότι μόλις φέτος ίσχυσε πρώτη φορά η μονή εισαγωγή φοιτητών στα ΤΕΙ) ότι στο αμέσως επόμενο εξάμηνο δεν θα προσφέρεις σαν τμήμα τα μαθήματα των ζυγών εξαμήνων. Το ότι τώρα έχεις φοιτητές που τυπικά θα είναι στο 4ο και 6ο εξάμηνο δεν νομίζω ότι ενδιαφέρει κανέναν... ε? Υπάρχει και μία άλλη σειρά θεμάτων όπως το ότι οι καθηγητές σε ένα τμήμα αποτελούν το κριτήριο για την ανάγκη σε συμβασιούχους ενώ ο αριθμός φοιτητών δεν αναφέρεται πουθενά. Παράλογο? Τι να έχεις 100 τι 1000 φοιτητές αν έχεις 15 καθηγητές θα τα βγάλεις πέρα. Δεν χρειάζεσαι παραπάνω.

Καταλαβαίνω την πρόθεση του υπουργείου να θέλει να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα που παρεμπιπτόντως δημιούργησαν οι ίδιοι με την ανοχή και την ρουσφετολογική δημιουργία τμημάτων σε κάθε χωριό της χώρας. Επίσης ξέρω ότι θέλουν να κάνουν το πανεπιστήμιο ανταγωνιστικό. Γι αυτό είπα να συνεισφέρω και γώ με την ιδέα μου που είναι λίγο αντίθετη με την πρόταση του υπουργείου. Έτσι γιατί καθένας σε αυτή τη χώρα έχει και μια άποψη.

Θέλεις να κάνεις ανταγωνιστικό το πανεπιστήμιο; Ξεκίνα με το πιο βασικό. Ενίσχυσε τον ανταγωνισμό. Πώς; Βγάλε από την εξίσωση τους όρους "σιγουριά" και  "μονιμότητα" και βάλε στο παιχνίδι τους όρους "κριτήρια" και "αξιολόγηση". Με άλλα λόγια κατάργησε εντελώς την μονιμότητα. Κανένας καθηγητής δεν θα είναι μόνιμος σε μία θέση. Όλοι θα υπογράφουν συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Τώρα θα μου πεις ποιος θα διαλέγει ποιους θα προσλάβει το τμήμα; Οι καλύτεροι. Θέσε μία σειρά από αντικειμενικά κριτήρια (πχ. δημοσιεύσεις, ετεροαναφορές,  αξιολογήσεις φοιτητών σε βάθος χρόνου, αξιολόγηση από συναδέλφους για συνεργατικότητα, προσαρμοστικότητα κτλ., ερευνητικά προγράμματα που προσέλκυσε ο καθένας, εξωτερικές αξιολογήσεις ποιότητας του διδακτέου υλικού για τα μαθήματα του κάθε διδάσκοντα και άλλα πολλά). Πες λοιπόν πως οι 5 καλύτεροι σε κάθε τμήμα απολαμβάνουν της σιγουριάς συμβάσεων 5 ετών. Οι αμέσως επόμενοι σε βαθμίδα 3 χρόνια και πάει λέγοντας. Με την λήξη της θητείας καθενός επαναξιολογείται και ανακατατάσσεται αντίστοιχα στην λίστα των διδασκόντων του τμήματος. Άρα αν δεν κάνεις δουλειά σταδιακά χάνεις χρόνο σύμβασης, χάνεις σιγουριά, χάνεις χρήματα ή πας κάπου αλλού που δεν έχει τόσο καλό κόσμο για να επιβιώσεις προσωρινά. Αν δουλεύεις κερδίζεις σιγουριά, χρήματα κτλ.

Τώρα για το πόσα χρήματα θα δίνεις σε κάθε τμήμα, βάλε όριο διδασκόντων αναλόγως τους ενεργούς φοιτητές σε κάθε τμήμα και διαμόρφωσε μία φόρμουλα για τον προϋπολογισμό με βάση τον αριθμό φοιτητών και το ποσοστό απόφοιτων προς εισακτέους. Αυτό για να αποφύγεις αλλοιώσεις του τύπου κόβουμε φοιτητές να φαινόμαστε ότι θέλουμε κόσμο.

Για κερασάκι στην τούρτα, μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα λειτουργίας αυτού του μοντέλου προσάρμοσε και ποσό bonus στους προϋπολογισμούς με βάση κριτήρια όπως έρευνα, ποιότητα απόφοιτων, απορρόφηση στην αγορά εργασίας, αξιοποίηση και διαχείριση οικονομικών πόρων και άλλα παρόμοια. Και πες μου μετά ότι το πανεπιστήμιο δεν είναι ανταγωνιστικό.

Για να δούμε όμως... τολμά κανείς να κάνει τέτοια ανατροπή;