Ε ναι λοιπόν μετά από τις διακοπές των Χριστουγέννων, 1 βδομάδα μαθημάτων κάτι λίγους μήνες καταλήψεων και τις διακοπές του Πάσχα το μεγάλο γεγονός έφτασε!!!
Στις 16 Απριλίου ξεκινάμε και πάλι τα μαθήματα στο ΤΕΙ.
Και το καλύτερο δεν το ακούσατε ακόμα… συνεχίζουμε ή μάλλον αρχίζουμε με εξετάσεις (ή στην καλύτερη των περιπτώσεων με 1 τελευταίο μάθημα και μετά εξετάσεις).
Εδώ λοιπόν έρχεται το σημείο όπως πάντα του προβληματισμού. Τι σόι εξεταστική θα είναι αυτή όταν οι φοιτητές θα κληθούν να γράψουν πάνω σε ύλη που διδάχθηκαν… πέρσι?
Μάλλον καταδικασμένη εκ των προτέρων. Γιατί και ο πιο επιεικής των καθηγητών με τα πιο εύκολα των θεμάτων δεν θα μπορεί παρά να τραβάει τα μαλλιά του με αυτά που θα βλέπει στα γραπτά. Καταλήγω λοιπόν στο εξής βαθύτερο ερώτημα απολογισμού μετά από 2 και κάτι μήνες καταλήψεων. Ποιον ωφέλησαν τελικά? Ποιος κέρδισε από όλη αυτή την ιστορία?
Σίγουρα όχι οι φοιτητές και αυτό αποδεικνύεται από πολλές πλευρές
Τελικά σκέφτομαι τους φοιτητές που έβλεπα στις τηλεοράσεις να ωρύονται κατά του νόμου που τίποτα σωστό δεν είχε (αυτό το έχω αναλύσει νωρίτερα στα περί διαλόγου) και να λένε πως αξίζει τον κόπο το χαμένο εξάμηνο. Τι θα απαντήσουν τώρα όταν τους ρωτήσουν οι υπόλοιποι φοιτητές αν άξιζε τον κόπο?
Μα θα σου πουν όταν κάνεις έναν αγώνα ποτέ δεν ξέρεις το αποτέλεσμα εκ των προτέρων και μπορεί να είχαμε κερδίσει κτλ. κτλ.
Αλήθεια? Δεν ξέρεις εκ τον προτέρων το αποτέλεσμα όταν βλέπεις πως η ψήφιση είναι σίγουρη (λόγω κομματικών γραμμών και πειθαρχίας)? Ή μήπως δεν ξέρεις το αποτέλεσμα ακόμα και μετά την ψήφιση του νόμου όταν συνεχίζεις τις καταλήψεις ακόμα και τότε? Αφού ο νόμος των μέσων και της επικαιρότητας θέλει ένα θέμα να μην μπορεί να μείνει στο πρωτοσέλιδο για πάνω από 3 με 4 βδομάδες… τι ελπίζεις? Αφού βλέπεις πως οι δημοσκοπήσεις και η κοινή γνώμη δεν πείθεται… τι περιμένεις? να αλλάξει από μόνη της άποψη?
Μήπως τελικά μια διαφορετική αντιμετώπιση και προσέγγιση του θέματος με μια πιο διαλλακτική στάση χωρίς ακρότητες θα έπειθε καλύτερα? Μήπως τότε θα είχες περισσότερες και πιο σίγουρες πιθανότητες αν όχι για καλύτερο αποτέλεσμα? Σίγουρα πάντως θα είχες κερδίσει περισσότερο τον κόσμο… και όταν βλέπεις πως η κυβέρνηση σύρεται πίσω από της δημοσκοπήσεις θα είχες ένα επιπλέον όπλο με το μέρος σου… Τη γνώμη του κόσμου!!!
Σε τέτοιες περιπτώσεις θυμάμαι πάντα το παραμύθι που μου έλεγαν μικρό… Εκείνο με τον ήλιο και τον αέρα που μάλωναν για το ποιος θα καταφέρει να βγάλει την κάπα του χωρικού. Ποιος κέρδισε τελικά? Αυτός που ήταν ήρεμος, καλός και μη βίαιος. Μάλλον κάποιος πρέπει να το πει και στους υπέρμαχους των καταλήψεων ώστε την επόμενη φορά να μπουν στον αγώνα με τα σωστά όπλα: Καλοσύνη, ηρεμία, επιχειρήματα (Πάνω από όλα) και χωρίς ακρότητες και βία. Αυτό πάντα φοβίζει τον άλλον και ακόμα περισσότερο η διαλλακτικότητα σου απογυμνώνει την αδιαλλαξία του άλλου όποτε κερδίζει και την κοινή γνώμη.
Πολλά είπα για σήμερα και ήρθε ή ώρα να το σταματήσω. Σκέφτομαι και γράφω λοιπόν για σήμερα τέλος.
Στις 16 Απριλίου ξεκινάμε και πάλι τα μαθήματα στο ΤΕΙ.
Και το καλύτερο δεν το ακούσατε ακόμα… συνεχίζουμε ή μάλλον αρχίζουμε με εξετάσεις (ή στην καλύτερη των περιπτώσεων με 1 τελευταίο μάθημα και μετά εξετάσεις).
Εδώ λοιπόν έρχεται το σημείο όπως πάντα του προβληματισμού. Τι σόι εξεταστική θα είναι αυτή όταν οι φοιτητές θα κληθούν να γράψουν πάνω σε ύλη που διδάχθηκαν… πέρσι?
Μάλλον καταδικασμένη εκ των προτέρων. Γιατί και ο πιο επιεικής των καθηγητών με τα πιο εύκολα των θεμάτων δεν θα μπορεί παρά να τραβάει τα μαλλιά του με αυτά που θα βλέπει στα γραπτά. Καταλήγω λοιπόν στο εξής βαθύτερο ερώτημα απολογισμού μετά από 2 και κάτι μήνες καταλήψεων. Ποιον ωφέλησαν τελικά? Ποιος κέρδισε από όλη αυτή την ιστορία?
Σίγουρα όχι οι φοιτητές και αυτό αποδεικνύεται από πολλές πλευρές
- Κατ’ αρχήν το κλείσιμο του εξαμήνου που έρχεται με μια επερχόμενη κατεστραμμένη εξεταστική.
- Δεύτερον με το κατεστραμμένο εκ των πραγμάτων επόμενο εαρινό εξάμηνο το οποίο ούτε τον απαραίτητο χρόνο έχει να ολοκληρωθεί κανονικά άλλα ακόμα και αν το βρει όπως φαίνεται από προτάσεις για συνέχισή του μετά το Σεπτέμβριο θα είναι επίσης κατεστραμμένο.
- Και τρίτον ο στόχος του πολύμηνου αυτού αγώνα (δηλαδή το να μη περάσει το νομοσχέδιο) δεν έχει επιτευχθεί.
Τελικά σκέφτομαι τους φοιτητές που έβλεπα στις τηλεοράσεις να ωρύονται κατά του νόμου που τίποτα σωστό δεν είχε (αυτό το έχω αναλύσει νωρίτερα στα περί διαλόγου) και να λένε πως αξίζει τον κόπο το χαμένο εξάμηνο. Τι θα απαντήσουν τώρα όταν τους ρωτήσουν οι υπόλοιποι φοιτητές αν άξιζε τον κόπο?
Μα θα σου πουν όταν κάνεις έναν αγώνα ποτέ δεν ξέρεις το αποτέλεσμα εκ των προτέρων και μπορεί να είχαμε κερδίσει κτλ. κτλ.
Αλήθεια? Δεν ξέρεις εκ τον προτέρων το αποτέλεσμα όταν βλέπεις πως η ψήφιση είναι σίγουρη (λόγω κομματικών γραμμών και πειθαρχίας)? Ή μήπως δεν ξέρεις το αποτέλεσμα ακόμα και μετά την ψήφιση του νόμου όταν συνεχίζεις τις καταλήψεις ακόμα και τότε? Αφού ο νόμος των μέσων και της επικαιρότητας θέλει ένα θέμα να μην μπορεί να μείνει στο πρωτοσέλιδο για πάνω από 3 με 4 βδομάδες… τι ελπίζεις? Αφού βλέπεις πως οι δημοσκοπήσεις και η κοινή γνώμη δεν πείθεται… τι περιμένεις? να αλλάξει από μόνη της άποψη?
Μήπως τελικά μια διαφορετική αντιμετώπιση και προσέγγιση του θέματος με μια πιο διαλλακτική στάση χωρίς ακρότητες θα έπειθε καλύτερα? Μήπως τότε θα είχες περισσότερες και πιο σίγουρες πιθανότητες αν όχι για καλύτερο αποτέλεσμα? Σίγουρα πάντως θα είχες κερδίσει περισσότερο τον κόσμο… και όταν βλέπεις πως η κυβέρνηση σύρεται πίσω από της δημοσκοπήσεις θα είχες ένα επιπλέον όπλο με το μέρος σου… Τη γνώμη του κόσμου!!!
Σε τέτοιες περιπτώσεις θυμάμαι πάντα το παραμύθι που μου έλεγαν μικρό… Εκείνο με τον ήλιο και τον αέρα που μάλωναν για το ποιος θα καταφέρει να βγάλει την κάπα του χωρικού. Ποιος κέρδισε τελικά? Αυτός που ήταν ήρεμος, καλός και μη βίαιος. Μάλλον κάποιος πρέπει να το πει και στους υπέρμαχους των καταλήψεων ώστε την επόμενη φορά να μπουν στον αγώνα με τα σωστά όπλα: Καλοσύνη, ηρεμία, επιχειρήματα (Πάνω από όλα) και χωρίς ακρότητες και βία. Αυτό πάντα φοβίζει τον άλλον και ακόμα περισσότερο η διαλλακτικότητα σου απογυμνώνει την αδιαλλαξία του άλλου όποτε κερδίζει και την κοινή γνώμη.
Πολλά είπα για σήμερα και ήρθε ή ώρα να το σταματήσω. Σκέφτομαι και γράφω λοιπόν για σήμερα τέλος.
2 σχόλια:
στο οτι η εξεταστική είναι καταδικασμένη, όπως κ το επερχόμενο εξάμηνο, είναι de facto γεγονότα κ δε θα διαφωνίσω μαζί σου. θα σταθώ, όμως, σε μερικά σημεία του κειμένου σου.
καταρχήν, να δηλώσω πως δεν υπηρετώ καμία "φοιτητική παράταξη", παρά μόνο την προσωπική μου ιδεολογία.(μου φέρνει εμετικές τάσεις το να αποκαλούνται φοιτητικές παρατάξεις, όργανα πολιτικής εξουσίας μέσα στην ίδια την εκπαίδευση).
στο σημείο, του χαμένου αγώνα διαφωνώ πλήρως, γιατί μπορεί το νομοσχέδιο να ψηφίστηκε κ πως θα μπορούσε να μην ψηφιστεί, αφού η πλειοψηφία των ελλήνων ,δλδ η γιαγιά μου, η γιαγιά σου κ όλοι οι πολίτες αυτής της κατηγορίας, που αποτελούν την πλειοψηφία του τόπου, ήταν φανερό πως ήθελαν ριζική μεταρρύθμιση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.. κ πως είναι δυνατόν να μην πιστέψουμε τις αξιόπιστες δημοσκοπίσεις ιδιωτικών εταιρίων, των οποίων οι προθέσεις είναι πάντα ανιδιοτελείς, με σκοπό την ενημέρωση κ ουχί την ποδηγέτηση της κοινής γνώμης! εν πάσει περιπτώσει, το θέμα της πλειοψηφίας, το αμφισβητώ, αλλά επειδή δε μπορώ να το αποδείξω, θα το αφήσω, προς εσάς, να το κρίνετε. επανέρχομαι στο θέμα της ήττας κ θα το θέσω με τη μορφή ερώτησης. δεδομένου, οτι εσύ ξέρεις οτι πολλά πράγματα στην, κατά τα άλλα, δημοκρατική μας κοινωνία θα γίνουν για σένα, χωρίς εσένα, δεν είναι υποχρέωσή σου να διατρανώσεις την αντίθεσή σου? δεν σε παρακινεί μια ιερή, σχεδόν, δύναμη να φωνάξεις παρών, έστω κι αν ξέρεις οτι θα χάσεις? άλλο είναι να χάνεις με κατεβασμένα τα βρακιά σε ιεραποστολική στάση κ άλλο με σκισμένα ρούχα κ μελανιασμένα πρόσωπα, από (δημοκρατικά=)πρωταιριανά γκλομπ.
σαφώς, τα επιχειρήματα που διατυπώθηκαν κατά του νομοσχεδίου ήταν παιδαριώδη, αφού διατυπώθηκαν από παρατάξεις-όργανα κομμάτων. πέρσυ, σε συνελεύσεις, είχα πει οτι είναι άνευ ουσίας να διαμαρτυρόμαστε χωρίς επιχειρήματα, αλλά οι ιθύνοντες, δλδ οι μελλοντικοί ποιλιτάντηδες της χώρας, μάλωναν για το ποιο όνομα θα μπει πρώτο στα πανώ. έστω κ έτσι, όμως, κινητοποιήθηκε μια μεγάλη μάζα, που είχα πιστέψει οτι είχε αποκοιμηθεί από την κούνια της ακόμα κ έδωσε γροθιά στην κοινωνία του καναπέ, που θέλουν να μας καταντήσουν οι πολιτικές δυνάμεις, με την ευγενική χορηγία των μμε.
τελειώνοντας, θα ανεφερθώ στη βία. έτυχε να είμαι παρών σε επεισόδια, μια φορά. αυτό που αποκαλούν κουκουλοφόροι, είναι στην πλειοψηφία τους ανήλικα παιδιά κ μερικά περιθωριακά άτομα, που κάνουν μπαααααμ απο ναυτικό μίλι οτι δεν είναι φοιτητές. εκείνη τη στιγμή, αρνήθηκα να πιστέψω, οτι αυτή η ομάδα λειτουργεί αυτόνομα κ δεν κατευθύνεται (κ προμηθεύεται) από τρίτους. ο νοών νοείτω.
κ στο θέμα "όλα αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα" θα έπρεπε να αντικαταστήσεις το 1/10 των φοιτητών που πηγαίνουν στις συνελεύσεις κ όχι στις καφετέρειες με τους 300 καρεκλοκένταυρους της βουλής. αυτούς να φοβάσαι, όχι τους 500 της ΣΤΕΦ. στο λέει, ένας εκ των πεντακοσίων.
Φίλτατε sleeper,
Τελικά μου φαίνεται καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα...
Μήπως θα ήταν πιο αποτελεσμτική μια άλλη μορφή κινητοποιήσεων εκτός από τις απλές καταλήψεις και πορείες?
Μια που θα κρατούσε τους φοιτητές στο ΤΕΙ και στο Πανεπηστήμιο (με το κίνητρο των μαθημάτων) και θα έδινε περισσότερη μαζικότητα στις οποιεσδήποτε κινητοποιήσεις και περισσότερες ιδέες και απόψεις στον διάλογο?
Αυτό που λέω δεν είναι να μη φωνάξεις... Να ΦΩΝΑΞΕΙΣ και με το παραπάνω.
Αυτό που λέω είναι να ξέρεις ΠΩΣ να φωνάξεις για να ακουστείς...
Αυτό που λέω είναι να ξέρεις ΠΟΥ να φωνάξεις για να ακουστείς...
Και όταν βλέπεις ότι ο άλλος χρησιμποιεί ύπουλα μέσα όπως π.χ. την βία για να σε λασπώσει.... μη του δίνεις την ευκαιρία!!!
Κάνε κάτι άλλο.
Π.χ. Μιας και ζούμε σε κόσμο νέων τεχνολογιών... ξεκίνα ένα email στείλτο σε φοιτητές και ζήτησε τους να το διαδώσουν και παράλληλα αν συμφωνούν να το στείλουν σε μια λίστα με τα 10-20 μεγαλύτερα Μ.Μ.Ε.
Κάνε και στείλε τη δική σου δημοσκόπηση παντού.
Εξέθεσε τα επιχηρήματά σου ξεκάθαρα χωρίς να φαινεται ότι κρύβεις σκοπιμότητα.
Βγάλε ερωτηματολόγια στις σχολές και ανακοίνωσε τα θετικά και τα αρνητικά που βλέπουν οι φοιτητές στον νόμο...
Αυτό όμως το νέτο σκέτο όχι σε όλα... δεν τρώγεται και δεν υποστηρίζεται εύκολα.
Υπάρχουν τόσοι τρόποι αν το σκεφτείς να χρησιμποποιήσεις ακόμα και τα δικά τους όπλα για να κάνεις την επίθεση σου....
Τέλος όσον αφορά το φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα όντως φοβάμαι τους 300 όπως και τους 4500 που δε συμμετέχουν στη ΣΤΕΦ. Γι αυτό και προβληματίζομαι και σκέφτομαι πολύ (χωρίς να έχω βρεί λύση ακόμα) τη ψήφο μου για τις επόμενες εκλογές.
Δημοσίευση σχολίου