Οδηγός για τυφλούς?

Ο κανονικός τίτλος θα έπρεπε να ήταν...

Οδηγός για το πως να σκοτωθείτε κάνοντας βόλτα στην Β. Όλγας.

Όπως γνωρίζετε ο δήμος Θεσσαλονίκης πρόσφατα (ακόμα δεν τελείωσε) έστρωσε καινούρια πεζοδρόμια στην Β. Όλγας και ώς όφειλε έστρσε σε αυτά και μια σειρά ειδικά πλακάκια με 2 αυλάκια στη μέση σαν οδηγό για τους τυφλούς. Μόνο που αν κλείσε τα μάτια και τους εμπιστευθείτε... δείτε τι μπορεί να συμβεί!!!

Ακολουθούν κάποιες φωτογραφίες που ειλικρινά δεν ξέρω αν είναι για γέλια ή για κλάματα.

1η Υποψηφιότητα


Εντάξει δεν είναι και άσχημα ... κάποια στιγμή θα καταλάβεις οτι είσαι πλαϊ στα κολονάκια και θα μπεις πιο μέσα.

2η Υποψηφιότητα


Αν εξαιρέσουμε το καροτσάκι εσείς θα διαλέγατε να περνούσατε από εδώ? Αν δεν πέσεις πάνω στην κολόνα υπάρχουν πάντα και οι... ζαρτινιέρες!!!

And the winner is...


Μα καλά γιατί αυτή συγκεκριμένα? Για δείτε την και από μια άλλη οπτική γωνία...



Αναγνωρίσατε το κτίριο απέναντι από τον δρόμο?

ΝΑΙ έχετε δίκιο!!!

ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ Η ΣΧΟΛΗ ΤΥΦΛΩΝ!!!

Αν αυτό δεν αξίζει συγχαρητήρια τοτε τι?

Να σας δείξω τι...



Αυτό!

Ευτυχώς υπάρχει ελπίδα πως κάποια λάθη διορθώνονται!!!

Ψήφισμα για τη παγκόσμια αλλαγή κλίματος

Απλώς παραθέτω το link που μου ήρθε σήμερα με email και όσοι πιστοί προσέλθετε...

http://www.avaaz.org/en/climate_action_germany/tf.php

Μερικές φορές είναι ωραίο να νοιώθεις μέλος ενός μεγάλύτερου κόσμου απο αυτόν που νας απασχολεί καθημερινά με μικροπροβλήματα...

και είναι ακόμα πιο όμορφο να αισθάνεσαι πως συνεισφέρεις όπως μπορείς για να γίνει αυτός καλύτερος.

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα.

Θα ξεκινήσω με κάτι που θυμάμαι από την Ιστορία στο σχολείο. Στην δημοκρατία της Αθήνας κάποτε επί Περικλή (αν θυμάμαι καλά) κάθε πολίτης ήταν υποχρεωμένος να έχει άποψη για τα κοινά.

Και μετά από αυτήν την σύντομη ιστορική αναδρομή θα έρθω στο σήμερα. Τη Δευτέρα θα γίνει μι νέα συνέλευση των φοιτητών (τουλάχιστον για τη ΣΤΕΦ του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης που με αφορά). Παρακολουθώντας τα αποτελέσματα των προηγούμενων συνελεύσεων όμως αρχίζω να προβληματίζομαι με ένα φαινόμενο άσχετο με τα αποτελέσματα των συνελεύσεων. Βλέπω το σύνολο των φοιτητών που ψηφίζουν να κυμαίνεται γύρω στους 500 - 600 φοιτητές κάθε φορά. Με έναν πρόχειρο (και αρκετά αισιόδοξο) υπολογισμό όμως των φοιτητών όλης της ΣΤΕΦ έχω την εντύπωση πως ο αριθμός των φοιτητών της πρέπει να είναι κάπου 5000.

Εδώ ξεκινάει ο προβληματισμός…
Αν ψηφίζει μόνο το 1/10 του πληθυσμού τα άλλα 9/10 που στέκονται? Τι σκέπτονται? Για ένα τέτοιο μείζων θέμα το οποίο τους αφορά δεν έχουν άποψη? Κι αν έχουν γιατί δεν την λένε?

Υπάρχει λοιπόν ένα κομμάτι που θέλω να ελπίζω είναι μειοψηφία δεν ενδιαφέρονται, δεν έχουν άποψη και έχουν αποδεχτεί πως στη ζωή τους θα συμβαίνουν πράγματα που θα αποφασίζουν άλλοι για αυτούς χωρίς αυτούς. Γι αυτούς και ακόμα περισσότερο για το γεγονός ότι είναι νέοι που σκέπτονται έτσι ΛΥΠΑΜΑΙ.

Υπάρχουν όμως και ένα μεγάλο κομμάτι (θέλω να ελπίζω) ατόμων που ενώ ενδιαφέρονται και έχουν άποψη βρίσκουν διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες για να απέχουν. Θα εκθέσω μερικές:
• Γιατί να χάσω το χρόνο μου αφού ξέρω πως η άποψη μου δεν θα ακουστεί?
• Γιατί να χάσω το χρόνο μου ακούγοντας εκπροσώπους κολλημένους σε κομματικές γραμμές να τσακώνονται για θέματα άσχετα με αυτά μου μας καίνε?
• Είναι πολύ κουραστική η όλη διαδικασία. (Τόσες ώρες ορθοστασίας!!!)
• (Και τέλος μια δικαιολογία ειδικά για την περίσταση του ΤΕΙ…) Που να κατεβαίνω τώρα με τα λεωφορεία μέχρι το ΤΕΙ εφόσον δεν έχω μάθημα που να χρειάζεται να πάω?

Δε θα αναλύσω κάθε μια από της δικαιολογίες ξεχωριστά αλλά θα πω ένα πράγμα. Η δημοκρατία απαιτεί μικρές θυσίες από τον καθένα μας (σκέψη, ενασχόληση, ενημέρωση, συμμετοχή κ.τ.λ.). Και το να ακούσουνε άσχετους λόγους να δούνε κοκορομαχίες να κουραστούνε από τη ορθοστασία και να φάνε μερικές ώρες πήγαινε-έλα στο ΤΕΙ με τα λεωφορεία είναι οι ελάχιστες που μπορούν να κάνουν οι φοιτητές μας για να μη «Φοβούνται όλα αυτά που θα γίνουν γι αυτούς χωρίς αυτούς».

Και μόνο με αυτόν τον τρόπο η άποψη τους έχει την πιθανότητα να ακουστεί και… που ξέρουν ίσως και να υπερισχύσει?

Διάλογος να γίνεται...

Θα ξεκινήσω με μια ατάκα ενός φίλου σε ανύποπτο χρόνο πάνω σε μια συζήτηση μεταξύ σοβαρού και αστείου.

«Η δημοκρατία γεννήθηκε στην Ελλάδα και στην Ελλάδα πεθαίνει»

(Δεν ξέρω αν ήταν δικιά του έμπνευση ή τον έχει προλάβει κάποιος άλλος πριν, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα)

Ε λοιπόν αυτή η ατάκα στριφογυρίζει στο κεφάλι μου τις τελευταίες μέρες με όλα αυτά που γίνονται στο χώρο της παιδείας… και δυστυχώς επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο!!!

Είναι γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων πως η δημοκρατία έχει σαν θεμέλιο λίθο τον διάλογο. Διάλογος και δημοκρατία πάνε πακέτο!!! Όταν μιλάμε όμως για διάλογο εννοούμε διάλογο με επιχειρήματα και με καλή θέληση από όλες τις πλευρές να αποδεχτεί τυχόν λάθος απόψεις με ότι αυτό συνεπάγεται. Και εδώ έρχεται η φράση κλειδί που όλο και περισσότερο ακούγεται τελευταία «Προσχηματικός διάλογος». Με άλλα λόγια μονόλογος καμουφλαρισμένος ώστε να φαίνεται σαν διάλογος.
Σας θυμίζουν και εσάς κάτι?

Το παράδειγμα του διαλόγου για την παιδεία είναι χαρακτηριστικό. Από την μία ακούω εδώ και 2 χρόνια για τον διάλογο για την παιδεία για τον οποίο η κυβέρνηση (όποια παράταξη και να ήταν στην κυβέρνηση) θα παινευόταν. Από την άλλη υπάρχουν και αυτοί με για τον ένα ή τον άλλο λόγο λένε πως ο διάλογος ήταν προσχηματικός και γι αυτό αποχωρήσαν από αυτόν κ.τ.λ.

Λίγο πιο πάνω είπαμε πως ο σωστός διάλογος έχει επιχειρήματα και καλή θέληση από όλους τους συμμετέχοντες. Άρα ο καλύτερος τρόπος για αποδείξεις ότι ένας διάλογος είναι προσχηματικός είναι:
α) να προβάλεις τα επιχειρήματα και τις προτάσεις σου,
β) να ακούσεις τα επιχειρήματα και τις προτάσεις των υπολοίπων και
γ) να διαμορφώσεις εκ νέου προτάσεις και επιχειρήματα αποδεχόμενος τα αρχικά σου λάθη.

(Αυτά τα 3 στάδια μπορούν να επαναλαμβάνονται επ’ αόριστον αν μιλάμε για ένα διάλογο χωρίς σκοπό).

Αν τώρα εσύ παραδεχθείς τα λάθη σου και η απέναντι πλευρά πιστεύει πως έχει το αλάνθαστο του Πάπα και δεν αλλάξει τίποτα από τις αρχικές απόψεις και προτάσεις τότε έχεις όχι όλο το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να βροντοφωνάξεις για τον προσχηματικό διάλογο.

Δυστυχώς όμως στην περίπτωσή μας και μιλώ ειδικά για την πολιτική στην χώρα η αρχή είναι μια: Οτιδήποτε δεν προέρχεται από το κόμμα που υποστηρίζουμε πρέπει να είναι εξ’ ολοκλήρου λάθος και γι αυτό δε το δεχόμαστε με τίποτα. Δεν θα αντιτάξουμε τα δικά μας επιχειρήματα… δεν θα δεχτούμε τις δικές μας λάθος απόψεις και προτάσεις…. και προς θεού δεν πρόκειται ποτέ να τις αλλάξουμε!!!

Κάτι τέτοιο συμβαίνει και τώρα. Ήρθε το υπουργείο πριν 6 μήνες και έφερε μια πρόταση μετά από μακροχρόνιο όπως είπε διάλογο. Έταξε λοιπόν κάποια επιχειρήματα, κάποιες απόψεις και προτάσεις. Ζήτησε συμβουλές και απόψεις για να διορθώσει τα λάθη του. Κάποιοι τις είπαν… κάποιες ακούστηκαν… κάποιες μάλιστα έγιναν και αποδεκτές.

Από την πλειοψηφία αυτών όμως που φωνάζουν για τον προσχηματικό διάλογο το κυρίαρχο επιχείρημα - άποψη – πρόταση που άκουσα είναι «Πάρτε πίσω όλο τον νόμο γιατί δεν δεχόμαστε τίποτα» Μα είναι δυνατόν…!!! Όλα λάθος??? Όλα του νόμου στραβά??? Και εμείς??? Οι προτάσεις μας??? Όλες σωστές!!!

Μα ένα περίεργο πράγμα σε αυτή τη χώρα… (που γέννησε τη δημοκρατία) όλοι οι άλλοι έχουν άδικο και μόνο εμείς δίκιο. Εμείς μόνο κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια!!! Το αλάνθαστο του Πάπα... Αν δηλαδή ήμασταν καθολικοί ποιος Πολωνός και Γερμανός όλοι οι Έλληνες θα ήμασταν υποψήφιοι για το αξίωμα!!!

Επιστρέφω λοιπόν στην ατάκα… «Η δημοκρατία γεννήθηκε στην Ελλάδα και στην Ελλάδα πεθαίνει»

Τώρα που το ξανασκέφτομαι… μήπώς θα έπρεπε να την αλλάξουμε λίγο???

«Η δημοκρατία γεννήθηκε στην Ελλάδα και στην Ελλάδα τη δολοφονούμε καθημερινώς»