Λένε πως αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει. Με
αυτήν λοιπόν την ανάρτηση διακινδυνεύω να πλακωθώ από το σπίτι μου. Θα το
ρισκάρω όμως.
Θα ξεκινήσω την ιστορία μερικές εβδομάδες πιο πριν. Αρχές Ιουλίου.
Έχω επιστρέψει στην πόλη μου, την Ξάνθη (μιας και τα τελευταία 15 περίπου
χρόνια ζω στη Θεσσαλονίκη) και ανάμεσα στα νέα και τις συζητήσεις ακούω και το
εξής φοβερό. Η παλιά πόλη λέει θα γίνει πεζόδρομος. Ουάου σκέφτηκα!!! Ωραία
σκέψη!!! Να μπορείς να κάνεις περίπατο στα σοκάκια χωρίς αμάξια θα είναι
υπέροχο. Προφανώς έχοντας συγγενείς που μένουν στο συγκεκριμένο μέρος αμέσως
ήρθε και ο αντίλογος. Πως θα εξυπηρετούμαστε εμείς; Που θα παρκάρουμε; Που θα
μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα αμάξια μας για να φέρουμε 2 ψώνια παραπάνω που
πήραμε από την αγορά; Αν χρειαστεί καμιά ανάγκη... κανένα ασθενοφόρο,
πυροσβεστικό; Τί γίνεται;
Έτσι άρχισε μέσα μου μια σύγκρουση. Από την μία η ωραία ιδέα ενός
πεζόδρομου και από την άλλη η πρακτικότητα και η καθημερινότητα των κατοίκων
της περιοχής. Μη γνωρίζοντας περισσότερα σκέφτηκα πως δεν μπορεί… κάποιος
σχεδιασμός θα υπάρξει ώστε και οι κάτοικοι να ικανοποιούνται και οι πεζόδρομοι
να αναδείξουν αυτό το πανέμορφο κομμάτι της πόλης. Περίμενα λοιπόν να ακούσω
κάποια ανακοίνωση, να δω κάποιο σχέδιο, κάποιον χάρτη, κάτι!
Άκουσα πως κυκλοφόρησαν κάποια πολύ περιορισμένα φυλλάδια κάποια
στιγμή σε κατοίκους της περιοχής αλλά μια εβδομάδα μετά ήρθε το πρώτο χτύπημα.
Μετά από ερωτήσεις μας στον δήμο μάθαμε πως τελικά πεζοδρομούνται όλο και
όλο... 1μισης δρόμος!!! Ναι καλά ακούσατε! 1 δρόμος και μισός. Τώρα για να γίνω
πιο συγκεκριμένος δείτε εδώ ποιο μέρος πεζοδρομήθηκε. Είναι αυτό
που σημείωσα στον χάρτη με μπλε γραμμή.
Ρίχτε μια καλύτερη ματιά στον χάρτη. Τα σημεία με μπλε είναι καφετέριες
και μπαρ της περιοχής. Τα κόκκινα είναι αξιόλογα κτίρια, αρχοντικά, εκκλησίες,
ένα μουσείο και μία πινακοθήκη! Το μουσείο μάλιστα (το μόνο που υπάρχει στην
περιοχή) είναι λαογραφικό. Όταν αρχικά άκουσα για πεζόδρομο πήγε το μυαλό μου
σε ένα δρόμο που θα κάνει κάποιο γύρο (τουριστικό) από όλα αυτά τα αξιοσημείωτα
μέρη ώστε ένας τουρίστας να μπορεί εύκολα ακολουθώντας τον να περάσει από τα
βασικότερα μέρη της παλιάς πόλης και να ευχαριστηθεί την περιπλάνησή του χωρίς
να φοβάται και να τραβιέται κάθε λίγο και λιγάκι στη άκρη μη τον κόψει κανένα
αμάξι.
Προσέξτε τώρα πόσα αξιοθέατα βρίσκονται πάνω στο πεζόδρομο. Πόσα εκτός; Για την
ακρίβεια ο πεζόδρομος σταματάει ακριβώς απέναντι από την είσοδο της πινακοθήκης
(ο δρόμος που τα χωρίζει δεν πεζοδρομήθηκε), μόλις μερικά μέτρα πριν από το
λαογραφικό μουσείο και λίγο ακόμη πιο μακριά από την πλατεία Μητροπόλεως (το highlight, όπως θα λέγανε και οι τουρίστες, της περιοχής).
Με άλλα λόγια αν κάποιος θέλει να τον ακολουθήσει για να ξεναγηθεί στην παλιά πόλη
το μόνο αξιοθέατο που θα δει είναι τα καφέ και τα μπαράκια της περιοχής. ΑΑΑ...
ναι... ξέχασα και το Δημαρχείο! (που όμως θα φύγει από εκεί και θα πάει στο
κέντρο τη πόλης).
Τώρα όποιος κακοπροαίρετος σκεφτεί ότι ο όλος πεζόδρομος έγινε για
τα καφέ της περιοχής και όχι για την πραγματική τουριστική ανάπτυξη της... τι
να πω... είναι κακοπροαίρετος και μικρός... σωστά; Όποιος επίσης μου πει ότι
το όλο εγχείρημα έχει γίνει στην τύχη και χωρίς σοβαρό σχεδιασμό… τι να πω… δεν
ξέρει τι του γίνεται!
Ή μήπως ξέρει;
Για την ακρίβεια οι κάτοικοι
ειδοποιήθηκαν να βγάλουν κάρτες μονίμων κατοίκων για τα αυτοκίνητά τους 1 μήνα πριν. Άλλα όταν
πήγαιναν στα γραφεία και έβγαζαν την κάρτα δεν ήξερε κάποιος να τους πληροφορήσει
ποιες άλλες απαραίτητες κυκλοφοριακές αλλαγές θα γίνουν στους υπόλοιπους
δρόμους ώστε πλέον κάποιος να μπορεί να προσεγγίσει με αμάξι την παλιά πόλη και πως να κινηθεί σε αυτή. Προσέξτε ότι στη διασταύρωση που τελειώνει ο πεζόδρομος στην πινακοθήκη μπορείς να φτάσεις με
αμάξι ΜΟΝΟ από τον πεζόδρομο. Άρα είναι αναπόφευκτο ότι κάποιος από τους άλλους
3 δρόμους πρέπει να αλλάξει μονοδρόμηση. Αλλά κανένας δεν ήξερε ποιος μέχρι να
γίνει ο πεζόδρομος! Το μόνο που ήξεραν οι "αρμόδιοι" για τις κάρτες υπάλληλοι ήταν ποιοι δρόμοι πεζοδρομούνται και
ότι μόνο οι κάτοικοι αυτών των 1μιση δρόμων μπορούν να βγάλουν κάρτα. Δηλαδή… κάποιοι λίγοι μετρημένοι στα δάχτυλα.
Αυτό είναι απλά η αρχή. Τις επόμενες μέρες ελπίζω να καταφέρω να
σας γράψω και πως μέχρι στιγμής εφαρμόζεται το μέτρο της πεζοδρόμησης τις πρώτες 2-3 εβδομάδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου