Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε...

Αυτή η ανάρτηση είναι η συνέχεια του προηγούμενης απελπισμένης ανάρτησης και δυστυχώς δεν μπορώ να πω ότι είναι πιο αισιόδοξη.

Είναι πραγματικά μ(τρ)αγικό... το να παρακολουθείς μία συζήτηση 2 ανθρώπων επί ενός συγκεκριμένου θέματος και στο τέλος να λες.... "Μα.... για ποιο πράγμα συζητούσαν τελικά?". Μία συζήτηση όπου οι συνομιλητές είναι σαν να έχουν βάλει μαρμελάδα στα αυτιά και απλά προφέρουν φθόγγους και συλλαβές που στο τέλος σε κάνουν να αμφιβάλεις για το επίπεδο νοημοσύνης. Τόσο το δικό σου όσο και το δικό τους! Η απορία είναι κλασσική "Ή εγώ είμαι βλάκας, ή αυτοί εντελώς ηλίθιοι!!!"

Έτσι λοιπόν και προ ολίγου διάβαζα (δεν παρακολουθούσα... απλά διάβαζα... για να το χωνέψω καλύτερα) τα πρακτικά της Βουλής από την επίκαιρη ερώτηση που έγινε για το θέμα των συμβασιούχων στα ΤΕΙ και Πανεπιστήμια της χώρας. Πώς είναι δυνατόν να ρωτάς τι γίνετε με τα χρήματα... γιατί καθυστερούν και πότε θα λυθεί το θέμα και να καταλήγεις να ζητάς αύξηση, και μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων δεν το κατάλαβα... αλλά δεν πειράζει. Το θέμα είναι ότι με μία τέτοιου τύπου ερώτηση (που πας να ζητήσεις τα χρωστούμενα και φτάνεις να ζητάς τα μαλλιά της κεφαλής σου) προσφέρεις στον άλλον τον επιχείρημα και την οδό διαφυγής στο πιάτο! Σου λέει λοιπόν ο άλλος (ο υφυπουργός στη συγκεκριμένη περίπτωση) "Εμείς θέλουμε να ξοδεύουμε σωστά και να αξιοποιούνται σωστά τα χρήματα που δίνουμε.". Και άντε... την έκανες την βλακεία μια φορά και σου ξέφυγε... δεν γυρίζεις να τον επαναφέρεις στο θέμα με ένα "Ναι ρε φίλε... και εγώ μαζί σου... άλλα αυτά που χρωστάς πότε θα τα δώσεις??? ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ!!!" αλλά αρχίζει και λες ότι "Ε να! Μ' αυτά που κάνετε θέλετε να υποβαθμίσετε την δημόσια Παιδεία και να μας στείλετε στην ιδιωτική και μπλα μπλα μπλα..."

Αμέσως, αμέσως λοιπόν και χωρίς να πάρει χαμπάρι κανείς η συζήτηση έγινε μπάχαλο! Από κει λοιπόν που θα έπρεπε να τον στριμώξεις και να τους πεις "Ρε φίλε δεν φτάνει που χρωστάς κάνεις και τον καμπόσο...!!!" έχεις φτάσει στο άλλο άκρο να σου την λένε κιόλας ότι είσαι και χαραμοφάης.

Κατάλαβες? Εγώ πάντως όχι. Αλλά έτσι είναι... όταν αφήνεις να υπερασπίζεται τα αιτήματά σου και να προσπαθεί να σε βοηθήσει ένας χαραμοφάης εκεί θα καταλήξει το θέμα. Να μη καταλαβαίνεις τίποτα. Και αυτό γιατί στην πραγματικότητα κανένας από τους δύο δεν σε αντιπροσωπεύει... δεν ζει στην κατάστασή σου και δεν ενδιαφέρεται κιόλας να την λύσει άμεσα! Απλά το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να δώσουν μια ακόμα καλή παράσταση στο θέατρο σκιών και να λένε ότι λέει ο Καραγκιοζοπαίχτης μπας και σε κάνουν να ρίξεις κάτι παραπάνω στο καπελάκι του ζητιάνου (βλ. κάλπη των εκλογών).

Τελικά νομίζω πως τις επίκαιρες ερωτήσεις δεν θα έπρεπε να τις κάνουν ούτε βουλευτές ούτε συνδικαλιστές. Εμείς θα έπρεπε να μπαίνουμε μέσα, να ανεβαίνουμε εκεί πάνω και να τους τα λέμε καθαρά και ξάστερα. 

ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΑΣ ΡΕ ΦΙΛΕ! 

ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΑΣ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ?  

ΤΕΛΟΣ .-

ΥΓ1. Δεν λέω πως δεν έχει δίκιο κάποιος όταν λέει ότι προσφέρεται υποστηρικτικό έργο από υπαλλήλους σε ένα Ίδρυμα όταν αυτοί είναι το 75% των υπαλλήλων ή ότι δεν θα πρέπει να έχουν κανονική ασφάλιση και περίθαλψη κτλ κτλ. Απλά αυτό που λέω είναι ότι δεν τα θυμάσαι όλα μαζί. Δεν τα ζητάς όλα μαζί ειδικά όταν ξέρεις ότι ο άλλος κωλύεται. Πας να ζητήσεις αυτά που επείγεσαι και απλά του λες κλείνοντας του το μάτι... "Και να μη ξεχνιόμαστε... έχουμε και άλλα για μετά... περιμένω."

ΥΓ2. Για όσους δεν το κατάλαβαν οι έκτακτοι στα ΤΕΙ και στα Πανεπιστήμια της χώρας χθες γιόρτασαν τον 4ο απλήρωτο μήνα τους. Άντε και εις Ανώτερα... "Ιδρύματα"!