Και μια που ξανα-ξεκίνησα στο προηγούμενο post να γράφω για αμπελοφιλοσοφίες ας συνεχίσω λίγο ακόμα μιας και δεν έχω κάτι άλλο αρκετά σημαντικό και νέο να γράψω.
Άκουσα λοιπόν προχθές στο ραδιόφωνο (παρεμπιπτόντως τελευταία έχω κολλήσει στο imagine του γνωστού δίδυμου Κανάκη – Σερβεττά http://www.imagine897.gr/) την είδηση ότι στη Αθήνα αρχίζουν να δίνονται στα super market καινούριες «πλαστικές» βιοδιασπώμενες σακούλες τις οποίες θα πληρώνουν στο κόστος οι καταναλωτές και αν το μέτρο έχει αποτέλεσμα θα επεκταθεί μέχρι τον Ιούλιο και σε άλλες πόλεις.
Δυστυχώς η εκφωνήτρια και η είδηση αντιμετωπίστηκε με κάπως «κοροϊδευτικό» τρόπο από τους συμπαρουσιαστές τις και με το δίκιο της θύμωσε. Αμέσως λοιπόν άρχισαν να έρχονται κάποια μηνύματα στο σταθμό που με τρέλαναν.
Με λίγα λόγια 2 κυρίαρχα επιχειρήματα άκουσα ενάντια του μέτρου αυτού.
Επιχείρημα 1ο : «Έλα μωρέ τώρα, ένα ακόμα κόλπο κάποιας εταιρίας που ανακάλυψε αυτές τις σακούλες και θέλει να τις μοσχοπουλήσει για να κερδίσει κανένα φράγκο».
Το λιγότερο που έχω να πω είναι πως χίλιες φορές να «τρώει» τα λεφτά μου μια τέτοια εταιρία η οποία επενδύει σε τέτοιου είδους έρευνα και προϊόντα από άλλες μεγάλο-εταιρίες που κάνουν το ακριβώς αντίθετο. Με άλλα λόγια τέτοιες εταιρίες και οι άνθρωποί τους πρέπει σαφώς και να ανταμείβονται για την όποια συνεισφορά τους και ένας από τους τρόπους είναι και ο οικονομικός. Στο κάτω-κάτω της γραφής κάποια εταιρία δεν είναι και αυτή που βγάζει σήμερα τις πολύ βολικές κανονικές πλαστικές σακούλες. Γιατί λοιπόν να ανταμείψω αυτόν μόνο και μόνο επειδή έχει σχεδόν μηδενικό κόστος και όχι τον άλλον που επενδύει σε ποιότητα του προϊόντος και φιλικότητα στο περιβάλλον. Άσε που με αυτόν τον τρόπο μπορεί να κάνω και το δικό του προϊόν να φτάσει κάποια στιγμή στο μηδενικό κόστος του αντιπάλου. Και για να ξεκαθαρίσω σίγουρα δεν είμαι άνθρωπος που το κάνει πάντα αυτό αλλά εκεί που έχω τη δυνατότητα θα το κάνω.
Επιχείρημα 2ο : «Ας κοιτάξουνε πρώτα να σταματήσουνε και να κάνουνε κάτι οι μεγάλες εταιρίες και οι αμερικάνοι και οι κινέζει και οι λοιποί που βρωμίζουν περισσότερο από όλους τον κόσμο και μετά να πάω και γω να πάρω τις σακούλες. Δεν θα σωθεί από μένα το περιβάλλον!!!»
Αυτό και αν με κάνει έξαλλο όταν το ακούω. Μου θυμίζει τα πιτσιρίκια που μαλώνουν και όταν πάς να τα χωρίσεις αρχίζουν «Αυτός άρχισε πρώτος, αυτός να σταματήσει.». Θα μου πείτε εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν ισχυρό απέναντι σε έναν αδύναμο και σαφώς ένα δίκιο το έχει ο αδύναμος αφού η δική του πράξη μπορεί να ωφελήσει πολύ λιγότερο από ότι του μεγάλου. Όμως ξεχνάμε μια πολύ σημαντική αριθμητική πράξη… τον πολλαπλασιασμό!!! Ναι τον πολλαπλασιασμό, γιατί αν πολλαπλασιάσεις τα αποτελέσματα της πράξης του μικρού επί εκατομμύρια φορές που είναι οι αδύναμοι σε αυτόν τον κόσμο έχεις τα αποτελέσματα μιας πράξης του μεγάλου και ακόμα παραπάνω. Το μόνο που χρειάζεται είναι συνειδητοποίηση της δύναμης μας και συντονισμός προς τον ίδιο στόχο. Και μετά θα έχεις και το πάτημα να πεις στον μεγάλο ότι «Κοίτα τα αποτελέσματα από την μικρή αυτή πράξη πολλών αδύναμων!!! Κάνε και συ τώρα το ίδιο ή θα υποστείς τις συνέπειες της δύναμης των αδυνάτων». Αυτό όμως με άτομα στην ομάδα των αδυνάτων που ακόμα δεν έχουν πάρει είδηση την δύναμη που έχουν «εν τη ενώση» δεν γίνεται.
Αυτά τα ολίγα και τα λέμε ξανά με τον επόμενο προβληματισμό…
